انواع روش های آبکاری

انواع روش های آبکاری فلزات

• روش آبکاری برق

 

آبکاری الکترولیز یک روش ساده تر و مقرون به صرفه‌تر نسبت به سایر روش ها برای آبکاری است.

در برخی از صنایع و یا در بین بعضی از صنعتگران این روش به عنوان آبکاری اتوکاتالیستی نیز شناخته می‌شود.

 در این روش آبکاری منبع تغذیه خارجی نیاز نیست.

 

آگهی تبلیغاتی جهت آبکاری فلزات در سایت دیوار

روش انجام این نوع آبکاری گذاشتن  قسمتی از قطعه مورد نظر در محلول آبی و رسوب دادن نیکل است.

 این باعث کاهش کاتالیزوری یون های نیکل به صفحه می‌شود، آبکاری الکترولیت برای قسمتهایی مناسب است که برای آن سطح بسیار سخت و مقاوم در برابرخوردگی لازم است.

• روش آبکاری تبادل بار یا غوطه وری

این نوع آبکاری بر اساس اصول جدول فلزها برنامه ریزی شده است.

 فلزی که باید پوشیده شود باید پتانسیل آن بسیار ضعیف‌تر (فلز فعال) از پتانسیل فلز پوشنده (فلز نجیب) باشد.

 و فلزی که باید ترسیب شود باید در محلول به حالت یونی وجود داشته باشد.

 در موارد مختلف بر اساس جنس و متریالی که می توان به وسیله آبکاری غوطه وری انجام داد عبارتند از:  مس‌اندود نمودن فولاد، نقره‌کاری مس و برنج، جیوه‌کاری، جمع‌آوری فلز از حمام‌های فلزات قیمتی غیر قابل استفاده (طلا) با استفاده از پودر روی.

• آبکاری الکتریکی

 

اساس آبکاری الکتریکی به این صورت است که در اثر عبور جریان مستقیم از یک الکترولیت فلز محلول در آن روی کاتد رسوب کرده و متعاقباً مقداری از فلز آند وارد محلول می شود.

 به این ترتیب الکترولیت ثابت می ماند.

 آبکاری الکتریکی برای ایجاد پوشش های تزئینی و محافظ، اصلاح سطوح ساییده شده یا اضافه ماشینکاری شده، قطعه سازی یا به عبارتی شکل دهی الکتریکی قطعات شکل پیچیده که دارای زوایای مقعر، ابعاد دقیق و سطوح طرح دار فلزات به کار می رود.

در این روش ترسیب گالوانیک یک فلز بر پایه واکنش های الکتروشیمیایی صورت می گیرد.

 یک اتم در آند یک یا چند الکترون از دست می دهد و در محلول پوشش دهی به صورت یون مثبت در می آید.

یون مثبت به طرف کاتد یعنی محل تجمع الکترون ها جذب شده و در جهت آن حرکت می کند.

این یون الکترون های از دست داده را در کاتد به دست آورده و پس از تبدیل به اتم به صورت جزیی از فلز رسوب می کند.

فرآیند آبکاری الکتریکی اساساً برای رسوب دادن نیکل، طلا یا نقره روی جواهر آلات، چاقو و قطعات دوچرخه به کار رفت.

 مهارت علمی سازندان انگلیسی ، آلمانی و آمریکایی و مرغوبیت ممتاز محصول آنها این فرآیند را عمومیت داد.

 

• ترسیب فلز به روش اتصال

این روش عبارت است از ارتباط دادن فلز پایه با یک فلز اتصال.

 جسم اتصال نقش واگذارکننده الکترون را ایفا می‌کند.

 برای مثال هنگامی که یک میله آهنی (فلز پایه) همراه یک میله آلومینیومی, به عنوان جسم اتصال در داخل یک محلول سولفات مس فرو برده می‌شود.

 دو فلز آهن و آلومینیوم به جهت فعال تر بودن از مس, به صورت یون فلزی وارد محلول می‌شوند و روی آنها الکترون باقی می‌ماند و چون فشار انحلال آلومینیوم از آهن بیشتر است از این رو اختلاف پتانسیلی بین دو فلز ایجاد شده و الکترون‌ها در روی یک سیم رابط, از سوی آلومینیوم به طرف آهن جاری می‌شوند.

 بنابراین مشاهده می‌شود که مقدار زیادی از یونهای مس محلول روی آهن ترسیب خواهند شد.

ضخامت قشر ایجاد شده نسبت به روش ساده تبادل بار بسیار ضخیم‌تر است.

از روش اتصال برای پوشش‌کاری و آبکاری فلزات پیچیده استفاده می‌شود.

 

• روش آبکاری احیا

 

روش احیاء یعنی ترسیب فلز با استفاده از محلول های حاوی مواد خاصی که قابلیت احیاء کنندگی دارند.

 یعنی دراین روش الکترون های لازم برای احیای یون های فلزات توسط یک احیا کننده فراهم می‌شود.

 پتانسیل احیا کننده‌ها باید از فلز پوشنده فعالتر باشند.

اما باید خاطر نشان ساخت که اختلاف پتانسیل به دلایل منحصراً( کاربردی روکش‌ها) از این روش در این است که می‌توان لایه‌هایی با ضخامت دلخواه ایجاد نمود.

زیرا اگر مقدار ماده احیا کننده در الکترولیت ثابت نگه داشته شود ضخامت پوشش های رسوب ـ الکتریکی به دانسیته جریان، راندمان جریان و مدت زمان عملیات بستگی دارد.

خواص فیزیکی تابع دانسیته جریان، دما ، ترکیب حمام، کیفیت سطحی قطعه و عوامل افزودنی به حمام است.

 از این نظر نمک های آبکاری الکتریکی اهمیت زیادی پیدا کرده اند.
که کیفیت رسوب الکتریکی بر حسب کاربرد آن تغییر می کند.

 اگر هدف از آبکاری این باشد که برای مدت کوتاهی از زنگ زدن فولاد جلوگیری شود ممکن است پوشش نازکی هم کافی باشد.

 ولی اگر شفافیت رسوب نیز مهم باشد در این صورت کیفیت بالاتری طلب خواهد شد. کیفیت رسوبهای نازک از طریق آزمایش اندازه گیری ضخامت و مقاومت خوردگی تعیین می گردد.

 

جهت ارتقا و گسترش  شغل آبکاری فلزات به  آگهی رایگان شهر24 مراجعه نمایید.